Mijin Giehoor

Vandaag vlak voor de bespreking van de MRI op mijn verzoek nóg een gehoortest gedaan. Het lijkt namelijk wel of ik weer kan horen.



Kan mijn oren eigenlijk niet geloven want over het weekend heen is alles verder verbeterd: het gehoor zélf, de Tinnitus (alleen nog maar een hoge toon), de resonantie (die is vrijwel weg) en mijn evenwicht (ik donder niet meer om).Het resultaat van de test is dus nauwelijks verrassend: aanzienlijke verbetering. Pffff ... je vraagt je af waar al die drukte nou voor nodig was. Op naar dokter Kummer.We kletsen over de test, alle mogelijkheden, het bloedonderzoek (ik heb geen virusziektes gehad) en over de MRI: er bleek niets te zien te zijn. Tot mijn verbazing ben ik een beetje teleurgesteld. Niets? Dus dan weten we nog geen mieter. Hier tikt Kummer me op de vingers: we hebben een hele berg mogelijke oorzaken kunnen uitsluiten. Da’s ook niet niks. De MRI ziet er boeiend uit.



De diagnose dan: gehoorstoornis E.C.I.: ex causa ignota: met onbekende oorzaak. Nou, ik lig meteen op de hoge stapel onduidelijke gevallen. En ik moet er nog blij mee zijn ook. En als ik eerlijk ben voel ik me toch wel opgelucht. Het had tenslotte veel erger gekund allemaal. En ik heb nu ook veel minder klachten. Wat wél belangrijk is, het belang van rust bij het herstel is niet duidelijk. Het lijkt een positieve factor te zijn, maar zekerheid is er niet. Ik denk dat ik daar maar eens met de bedrijfsarts over ga praten...