Miirgn girr

Horen stoort me en ik lag vannacht een paar uur wakker van die rotherrie vanbinnen. Moeilijk te omschrijven, maar ik probeer het toch: zet vijf tonen van zeg 17.000Hz, 8.000Hz, 7.700Hz, 7,000Hz en 6.650Hz bij elkaar met de hoge toon op het hoogdte volume. De vier andere iets minder luid. Die combinatie moet dan het midden houden tussen het Noordzeestrand en een drukke snelweg in je hoofd, met een luide monotone fluit als verstorend element daarbij. Zoiets. En een dag later is de combinatie weer anders.

Moe opgestaan en nog moeier naar bed. Ik ben niets waard en vraag me af waar dat verdomme aan ligt: de medicijnen, mijn evenwichtsprobleem (sinds gisteren zwalk ik een beetje), de constante rotherrie in mijn oor, mijn slechte gehoor rechts, of gewoon aan de kinderen. Ik heb er nog over gebeld met de assistente van dr Kummer, en die houdt het op de bijwerking van de Prednizon. Rommel is het. Maar ik slik stug door. Weg met die ontsteking. Weg ermee.Vandaag begint het Paasweekend, maar ik heb er weinig plezier aan. Loop er als een zombie bij en ik moet iedereen vertellen dat ik uit elkaar aan het vallen ben.

Met Liesbeth een fietstochtje gemaakt. Lief van d’r. Ze probeert me met geweld aan het fietsen te krijgen en gaat voor de zekerheid zelf ook mee. Kan ik niet in Jan Tabak gaan zitten met een biertje. Heerlijk uitgewaaid op de fiets.